How to be British?

In mijn vorige blog vertelde ik over mijn avontuurlijke zeiltocht van Nederland naar mijn nieuwe woonplaats: Plymouth, in Engeland. Na een toch wel gedenkwaardige aankomst in Plymouth, kon het ‘echte’ leven in Engeland pas goed beginnen. Settelen in een nieuw huis, in een nieuwe stad, in een nieuw land. Gelukkig kan ik zeggen dat het ons, na inmiddels alweer drie maanden in Britse sferen, ontzettend goed bevalt. Elke dag ontdekken we weer iets nieuws en leren we onze nieuwe stad kennen. We doen ons best om ons aan te passen aan de Engelse manier van leven.

Een Nederlander kan natuurlijk niet zonder zijn fiets!

Op de Batavus door Plymouth

Hoe een ‘gewone’ werkdag eruit ziet hier in Engeland? Eerlijk gezegd niet heel anders dan in Nederland. ’s Ochtends trek ik mijn nette pak aan en vertrek ik naar mijn werk. Dat doe ik gewoon op mijn oude vertrouwde Batavus fiets; een Nederlander kan natuurlijk niet zonder zijn fiets! Overigens zijn ze hier niet erg op fietsers ingesteld, er zijn weinig fietspaden en je moet je dus door het autoverkeer heen wurmen. En links rijden natuurlijk!! Maar gelukkig: so far, so good.  Op onderstaande foto zie je het verschil van het aantal fietsen bij de Universiteit van Groningen en de Universiteit van Plymouth.

Tea with milk

Het kantoor van WtbE staat natuurlijk in Groningen en omdat het niet mogelijk is om elke dag heen-en-weer te pendelen, werk ik vanuit een “hot desk” in Plymouth. Dit is een soort kantorencomplex waar allerlei bedrijven en flexplekken aanwezig zijn. Het is een zeer uitgebreide en netjes ingerichte kantooromgeving. Er is een gemeenschappelijke ruimte, met diverse bureau-eilanden, een uitstekende koffiemachine, een tafeltennistafel, een receptie en natuurlijk een uitstekende WiFi verbinding. Hoewel ik soms ook thuis werk, werk ik het meest vanuit dit kantoor.

In deze flexibele werkomgeving kan ik uitstekend werken en bellen naar klanten en werknemers, wat een essentieel onderdeel is van mijn dagelijkse werkzaamheden. Het is ook leuk om in contact te komen met allerlei verschillende ondernemers en zelfstandigen die hier werken. Dat gebeurt vaak bij de ruimte waar je koffie en thee kunt halen, want Engelsen lopen héél vaak naar de waterkoker. Hun mok gaat vol zwarte, bittere thee met een flinke scheut melk. Je mag de melk dan ook alleen maar voor je thee gebruiken. Het is eigenlijk meer “milk with tea”, want de thee is meer lauw dan heet… haha

Skype Webinar

Ik heb elke dag veelvuldig contact met mijn WtbE collega’s in Nederland. We bellen natuurlijk veel, gebruiken videobellen (via de PC en mobiel) en chatten via WhatsApp. Dat werkt uitstekend! Elke maandagochtend bel ik in via Whatsapp met videobeeld en hebben we gezamenlijk de weekbespreking. Ik werk gewoon met dezelfde opdrachtgevers als in Nederland en ga elke 2 maanden één week naar Nederland om mijn medewerkers en klanten te bezoeken. Enkele weken terug was ik nog een hele week in Groningen.

Naast het bezoeken van mijn contacten, gaf ik namens WtbE ook een workshop ‘Solliciteren van A tot Z’ aan Hanze-studenten. Voor andere opleidingen paste het rooster-technisch niet in die ene week dat ik in Nederland was, dus heb ik de workshop ook via Skype gegeven. Dat was erg tof. Ik stond, in mijn nette pak, gewoon thuis in Plymouth, en keek naar een klaslokaal vol Hts studenten, en zij zagen mij. De presentatie ging super goed op deze manier. En zo beleven we steeds weer nieuwe avonturen!

Be patienT please

Er zijn nog wel dingen waar ik aan moet wennen in Engeland. De Engelsen houden bijvoorbeeld van lunchen, maar dan niet op kantoor! Daar wij Nederlanders elke dag braaf ons trommeltje met een broodje kaas meenemen, loopt bijna iedereen in Engeland naar de supermarkt of eettentje om uitgebreid te gaan lunchen. De lunchpauze duurt dan ook veel langer dan wij gewend zijn. Dat is één van de verschillen tussen Nederland en Engeland die ik tegen kom. Ik merk hier bijvoorbeeld dat wij Nederlanders erg direct zijn, want we zeggen gewoon waar het op staat. Dat kan in de ogen van Engelsen nogal onbeleefd over komen. Beleefdheid is een typisch Britse eigenschap. De zinnen “thank you” en “excuse me” worden ondertussen door mij ook al veelvuldig gebruikt.

Een ander Britse eigenschap is geduld. In het dagelijks leven duurt alles veel langer. Alles verloopt nogal bureaucratisch, met veel papierwerk. Ook valt het me op dat er enigszins gesegmenteerd wordt gewerkt: één functie kan wel door drie verschillende mensen uitgevoerd worden. Dit leidt tot miscommunicatie en er gaat dan ook nogal eens wat fout. Waarschijnlijk leer je hier geduldig van worden. Engelsen hebben in ieder geval eindeloos veel geduld: in de rij voor Fish and Chips, in de rij voor het postkantoor, in de rij voor de bus. Je zou haast denken dat ze het leuk vinden om in de rij te staan! Dat is het mooie van als je ergens langere tijd verblijft – dan begin je het soort dingen op te merken die je als toerist niet zou zien.

Nationaal Park Dartmoor

Home

Al met al voelen we ons thuis in Engeland. De mensen zijn hier ontzettend vriendelijk en toegankelijk. Dat is één van de redenen waarom we zo graag een jaar in Engeland wilden wonen. Daarnaast is het gewoon een schitterend land. In de weekenden, als het mooi weer is, gaan we de stad uit en de natuur in. We zitten hier vlakbij het uitgestrekte natuurgebied Dartmoor, dat onwaarschijnlijk mooi is. Ook trekken we regelmatig met de zeilboot er op uit. Laatst zijn wij nog de rivier “Tamar” opgevaren. We zijn op een mooie plek voor anker gegaan en hebben met het hele gezin aan boord overnacht. Dit soort momenten, ja, daar gaat mijn hartje toch sneller van kloppen.

See you next time!