WtbE goes UK!

Een jaar wonen en werken in het buitenland, droom jij daar stiekem ook van? Jacques Mulder is Senior Consultant bij WtbE en samen met zijn familie gaat hij een jaar wonen en werken in Engeland.  Speciaal voor ons gaat Jacques een blog bijhouden over zijn avonturen. In het eerste deel vertelt Jacques ons hoe hij tot de beslissing is gekomen om deze grote stap te maken.

We hadden het prima voor elkaar, mijn vrouw en ik. Een mooi huis in Grijpskerk, twee jonge kinderen en beiden een fijne baan. En toch voelden we een zekere onrust. We waren toe aan iets nieuws. Dus hebben we begin dit jaar ons huis te koop gezet en zijn op huizenjacht gegaan in de stad Groningen, omdat we hoopten dat een stedelijke omgeving het onrustige gevoel wellicht zou stillen – maar nee, het voelde niet goed genoeg.

Opeens zeiden we tegen elkaar: “Als we ons huis verkocht hebben, dan zijn we vrij om te doen wat we willen, ook om te emigreren.” Daarmee spraken we een diepe wens uit. En nou ja, zo gezegd, zo gedaan. En zo vertrok ons gezin afgelopen 10 juli naar Plymouth, een havenstad in het zuiden van Engeland, waar we een jaar gaan wonen en werken. Spannend!

ONS Tweede thuis

Engeland is eigenlijk al ons tweede thuisland. Mijn vrouw heeft Britse roots en dus steken we regelmatig het Kanaal over om op familiebezoek te gaan. Elke keer als we voet zetten op Britse bodem, bekruipt ons een gevoel van thuiskomen. Misschien kunnen we hier ooit wonen, zeiden we dan altijd tegen elkaar. Maar zoals dat gaat, was de ‘ja-maar’ factor redelijk groot: “ja maar we zitten vast aan onze hypotheek”, “ja maar wat als we daar geen werk vinden” en “ja maar de kinderen dan”. Het ge-ja-maar stelde onze droom steeds verder uit.

Met een mogelijke verkoop of verhuur van het huis viel de grootste ‘ja-maar’ echter van onze schouders af. Stapje-voor-stapje begonnen we te werken aan onze droom. Ik nam contact op met Recruiters in Engeland, die Nederlandse werknemers bemiddelen en vroeg hen “zitten jullie wel te wachten op iemand zoals ik?” Het antwoord was ja. Wat hield ons dan nog tegen? Onze kinderen? Die voeden wij al tweetalig op. Ze snappen het Engels en zijn nog jong genoeg om het snel te leren.

De laatste drempel

Er bleef dus nog één ‘ja-maar’ over: ik moest mijn baan bij WtbE opzeggen. Dit voorjaar ging ik in

gesprek met Bert Blaauw, de directeur bij WtbE. Ik ken Bert al heel lang – sterker nog, hij heeft me vroeger het vak van consultant geleerd. We liggen elkaar goed en ik ben eigenlijk heel erg op mijn plek bij WtbE. Het is een ambitieuze en open organisatie en dat is waar ik me thuis voel. Je bouwt mee aan de groei, mag meedenken over de strategie en krijgt alle vrijheid om je werk op jouw manier uit te voeren. Dat maakt dat ik het hier na bijna tien jaar nog altijd supergoed naar mijn zin heb. Met pijn in mijn hart vertelde ik hem over mijn plannen.

In dit gesprek maakte Bert mij twee dingen duidelijk. Hij gunde mij deze stap, maar hij wilde me ook bij de organisatie houden. “En als er bedrijven in Engeland zijn die Nederlandse mensen bemiddelen, waarom ga jij dat dan niet gewoon doen voor WtbE?” Tja, waarom ook niet eigenlijk? Negentig procent van het contact verloopt toch via mail, telefoon of WhatsApp. Tien procent is face-to-face contact en die

gesprekken kunnen gewoon blijven plaatsvinden als ik eens in de twee maanden terugreis naar Nederland. En zie daar, de laatste drempel was uit de wereld geholpen.

Op naar het Verenigd Koninkrijk

Na mijn gesprek met Bert ging het snel. We hebben een mooi huurhuis gevonden met uitzicht over de haven van Plymouth. Onze kinderen kunnen naar een basisschool in de buurt. Mijn vrouw, die als zelfstandige Nederlandse basisscholen helpt met het invoeren van het vak Engels, blijft dit op afstand doen – lang leve het internet. Daarnaast gaat ze in Engeland studeren aan Plymouth University.

En ik blijf lekker doen waar ik al jaren zoveel plezier in heb: werken voor WtbE. Het enige verschil is dat ik nu naar netwerkbijeenkomsten in Engeland ga in plaats van in Nederland – en dat is lang niet gek toch? Wie weet ontstaan er voor ons bedrijf ook weer nieuwe initiatieven.

Plymouth heeft bijvoorbeeld een hoog aangeschreven technische universiteit. Wie weet kunnen we eens een uitwisselingsproject starten voor studenten. Plannen en ambities zijn er bij mij en bij WtbE in ieder geval genoeg!

Daar gaan we dan, op naar ons nieuwe leven in Engeland. Het is natuurlijk altijd even wennen, maar we hebben er superveel zin in!

Wil je op de hoogte blijven van onze Britse avonturen? Houd deze blog dan in de gaten! Let’s go!

Jacques Mulder, Senior Consultant WtbE (Profiel LinkedIn)